Funkcjonalność, estetyka oraz czynnik zaskoczenia- to elementy charakterystyczne dla twórczości projektantki Valentina Gonzalez Wohlers. Artystka, dzięki koncepcyjnemu myśleniu w swoim projekcie umiejętnie połączyła doskonałą konstrukcję z nowoczesnym podejściem, nie narażając przy tym głównej funkcji- użyteczności.
Najbardziej rzuca się w oczy zaskakujący motyw, jaki zastał wykorzystany do wykonania tego krzesła. Wyglądem przypomina kaktus nopal, należący do rodziny opuncji z licznymi imitacjami kaktusowych igieł. Nie został on jednak wykorzystany przypadkowo. Urodzona w Meksyku artystka podkreśliła w ten sposób swoje pochodzenie. Nopal jest symbolem dumy i meksykańskiego dziedzictwa oraz kultury kraju.
Z drugiej strony, w projekcie zaznacza się wyraźny akcent kultury europejskiej poprzez fakt, iż artystka od dłuższego czasu mieszka w Wielkiej Brytanii. Klasyczny owal krzesła w stylu ludwikowskim, pochodzi z okresu rokoka. XV-wieczny trend na medalionowe oparcia został przyjęty nie tylko we Francji, ale w całej Europie Środkowej. Jest uosobieniem stylu i jak widać nadal nie traci na popularności.
Krzesło jest połączeniem dwóch elementów ikonograficznych, a także jest syntezą obu światów. Projekt jako całość wyróżnia się oryginalnością, odwagą, narracją i znakomitą jakością. Oferowany przez artystkę mebel jest przemyślany od początku do końca, zaczynając od doboru materiałów po eksperymentalne metody pracy. Nie bez znaczenia jest też użycie kontrastujących ze sobą kolorów- intensywnego różu i świeżego odcienia zieleni. Projekt nie jest oparty na jednorazowym trendzie, przez co staje się ponadczasowy i unikatowy.
(źródło- www.valentinagw.com).