W zgodzie z naturą- czyli o zwykłym i niezwykłym projekcie punku widokowego nad wulkanem w Quilotoa w Ekwadorze.
Obecnie na całym świecie realizowanych jest wiele projektów, które mają na celu wypromowanie naturalnych atrakcji turystycznych, tak też stało się w przypadku punktu widokowego w Ekwadorze. Niestety rzadko mamy możliwość oglądania projektów, gdzie zaangażowanie klientów, użytkowników i projektantów w pełni osiąga oczekiwane rezultaty. Punkt widokowy w Quioloa w Zumbahua w Ekwadorze jest jedną z realizacji, które osiągnęły ogromny sukces na skalę światową.
Zachwycające piękno!
Krater znajduje się w Andach na wysokości 3,974 m nad poziomem morza i około 170 kilometrów na południe od Quilotoa. Nietknięte naturalne piękno i specyficzne warunki geograficzne wpłynęły na popularność tej atrakcji turystycznej. Turkusowe jezioro na dnie krateru sprawia, że to miejsce jest wyjątkowe. Zawdzięcza ono swój kolor naturalnym minerałom rozpuszczonymi w wodzie. Średnica krateru wynosi ok. 3 km.
Inną bardzo ważna cechą tego miejsca jest występujący tutaj andyjski ekosystem – Paramo. Czym właściwie jest andyjskie Paramo?
Jest to formacja roślinna o charakterze trawiasto-krzewiastym występująca głównie w Andach. Regiony na których występuje paramo są bardzo wymagające dla architektów, ponieważ muszą mieć na uwadze zarówno wiele różnych gatunków ssaków, ptaków, insektów, płazów i gadów, jak i paramońską roślinność- małe krzewy, drzewa ,mech i zioła.
Czy punkt widokowy zasługuje na to, żeby go odwiedzić ?
Kiedy zadajemy to pytanie, ważne jest aby zrozumieć ludzi, którzy będą korzystać z tej atrakcji, jak i (co ważniejsze) tych, którzy będą czerpać z niej zyski. Tutejsze społeczności zamieszkują te wysokogórskie tereny od lat. Jedną z nich jest Shalala, której członkowie są od wieków przywiązani do wulkanu. Są to ludzie, którzy w tym regionie rozwinęli turystykę, poprzez wizyty z przewodnikiem, zakwaterowanie i restauracje.
Stworzenie punktu widokowego nad kraterem w Quilotoa jest odpowiedzią ekwadorskiego ministra turystyki na prośby o wsparcie lokalnych przedsiębiorstw. Stworzono altanę i ścieżkę dostępu, które łączą się z istniejącą infrastrukturą na zboczu wulkanu. Projekt został zrealizowany w 2013 roku. Ruch turystyczny znacząco wzrósł, dzięki czemu lokalne społeczności bardzo wiele zyskują.
Zakamuflowana ścieżka
Ścieżka prowadząca odwiedzających ze zbocza wulkanu do punktu widokowego, musiała być bezpieczna i łatwa do przejścia. Uzyskano to poprzez wyłożenie opaski ścieżki kamieniami i wypełnieniu jej żwirem, który nie wpływa negatywnie na odbiór otaczającego krajobrazu. Na etapie projektowania podjęto decyzję o użyciu prostych i jednolitych materiałów. Szkielet konstrukcji wykonany jest ze stali, która obudowana została tekowym drewnem. Natomiast wszystkie balustrady wykonane są ze szkła. Użycie tych materiałów stwarza możliwość łatwego montażu i demontażu konstrukcji. Społeczność Shalala doceniła projekt i zadbała o to, aby utrzymać go w dobrej kondycji. Jest to kolejny dowód na to, że interwencja architektów zakończyła się sukcesem.
Autorzy: Anna Raczyńska i Aleksandra Zwęglińska
Zdjęcia: Lorena Darquea, Javier Mere, Pablo Puente